Dzięki programowi S7+ firma FRILO zapewnia narzędzie służące do obliczania stalowych ram hal jednonawowych. Szczególnie warte uwagi są aplikacje SRE+ i SPS+ do obliczania połączeń. Opcje inteligentnego przekazania obciążeń pozwalają projektantom konstrukcji budowlanych na znacznie wydajniejszą pracę i pomagają w ekonomicznym projektowaniu całej konstrukcji.

Program FRILO S7+ umożliwia inżynierom budowlanym niezawodne i łatwe obliczanie jednonawowych ram hal wykonanych ze stali. Jest on dostosowany do szczególnych wymagań konstrukcji hal i dlatego znacząco przyczynia się do skrócenia czasu i wysiłku związanego z wymiarowaniem konstrukcji ramowych. W programie ramy hal mogą być wymiarowane za pomocą rygli ustawionych poziomo lub nachylonych. Ten zakres ma tę wielką zaletę, że oprócz dachów spadzistych można obliczyć również dachy jednospadowe i płaskie. Ponadto można wziąć pod uwagę zwisy dachowe i asymetryczne ramy. Dzięki ostatniej wersji 2021-2 można wybierać różne gatunki stali dla słupów, belek i śrub. Szczególną funkcją oferowaną przez S7+ jest opcja transferu, która pozwala na efektywne i szybkie wymiarowanie detali połączeniowych po obliczeniu ramy. W tym celu w S7+ wbudowano interfejs z aplikacji SRE+ i SPS+ umożliwiający szczegółową weryfikację. Podczas gdy narożniki ramy SRE+ mogą być spawane lub przykręcane, SPS+ służy do wymiarowania połączenia w kalenicy.

Funkcje SRE+ i SPS+

Oba programy są połączone bezpośrednio z S7+. Program SRE+ umożliwia inżynierom budowlanym wymiarowanie skręcanych lub spawanych węzłów sztywnych ram w konstrukcjach stalowych. SRE+ pozwala również na obrócenie systemów o 90°. Belka może łączyć się z podporą ciągłą (narożnik T) lub kończyć się nad podporą (narożnik K) lub przebiegać w sposób ciągły (narożnik T obracany). Dostępne są profile dwuteowe. Z drugiej strony, dzięki rozwiązaniu FRILO do połączeń czołowych SPS+ można zwymiarować połączenia belek czołowych w konstrukcji stalowej. W przypadku połączenia doczołowego dwie belki są połączone za pomocą przyspawanych płaskich lub wystających blach czołowych przez dwa  lub cztery pionowe rzędy śrub, dzięki czemu są odporne na zginanie. Jako typy profili dozwolone są profile w kształcie litery I.

Wymiana danych między aplikacjami

W codziennej praktyce często przyjmuje się, że połączenia sztywne posiadają te cechę bez operacji sprawdzenia podczas obliczania konstrukcji. W związku z tym przy określaniu sił wewnętrznych nie uwzględnia się charakterystyki momentu obrotowego połączenia. Aby jednak uwzględnić je w obliczeniach konstrukcyjnych, połączenia są wymiarowane po przekazaniu w odpowiednim programie na podstawie metody elementów według DIN EN 1993-1-8. Wyznacza się nośność momentową Mj, Rd oraz sztywność obrotową Sj połączeń. Za pomocą sztywności obrotowej połączenia w narożach ramy i w kalenicy można sklasyfikować jako przegubowe, sztywne lub plastyczne. W przypadku połączenia przegubowego zakłada się, że nie są przenoszone żadne momenty zginające. Chociaż charakterystykę momentu obrotowego można pominąć w obliczeniach szkieletu połączenia sztywnego, należy ją uwzględnić w przypadku połączenia sklasyfikowanego jako odkształcalne. Ustalona wcześniej sztywność obrotowa może zostać ponownie wrzucona do S7+ przez programy SRE+ lub SPS+ po obliczeniu połączenia. Ponadto zmiany w materiale lub przekrojach mogą być automatycznie przyjmowane w S7+. Dlatego cały proces roboczy skupia się na ekonomicznym wymiarowaniu i związanych z tym oszczędnościach materiałowych w połączeniach przenoszących moment, biorąc pod uwagę rzeczywiste zachowanie nośne w realistyczny sposób. Współpraca między aplikacjami pozwala na obliczenia iteracyjne, a tym samym na ogólną optymalizację konstrukcji ramy.